‘Online Juffen’ op een Basisschool in Aruba in Coronatijd

En toen was er een lockdown vanwege het corona-virus op Aruba. Waar we eerst nog wat grapjes over maakten, werd de nieuwe realiteit. Aruba ging op slot voor toeristen. Ook de scholen gingen dicht.

Het begin van deze periode was onwennig. Eerst ben je in afwachting van wat het schoolbestuur heeft mede te delen. Hoe gaan we deze periode invullen? Hoe lang zou het duren? Gaan we voor een gemeenschappelijke les-aanpak?

Je wilt graag dingen weten, antwoorden krijgen, oplossingen bedenken en vooral een einddatum weten. Maar die einddatum was er medio maart niet. Inmiddels weten we dat de scholen tot 11 mei gesloten blijven.

Mijn man en ik werken op 2 verschillende basisscholen binnen hetzelfde bestuur. Beslissingen, die door het bestuur worden genomen, worden door beide scholen zo goed mogelijk maar ook naar eigen inzichten uitgevoerd.

Hoe blijf je zelf zo veilig mogelijk? Hoe zorg je dat je anderen zo veilig mogelijk houdt? Hoe bereik je zoveel mogelijk kinderen en hun ouders?

NIET MEER STRESS TOEVOEGEN

Op onze school kwam al snel naar voren dat we bij het aanbieden van lesstof absoluut moesten voorkomen om nog meer stress toe te voegen aan de thuissituatie. Misschien waren er wel ouders die hun baan kwijt waren geraakt en nu financiële problemen hadden. Heel veel mensen/ ouders werken in de toeristenindustrie en we konden alleen maar hopen dat het mee zou vallen voor die families.

Daar waar mijn man al snel op zijn computer aan de slag ging om lesmateriaal klaar te zetten voor de kinderen, zat ik in een soort niemandsland. Ik wilde wel lesstof klaarzetten op de pc, maar had nog geen ‘groen licht’ gekregen van mijn directie.

Zo zit je thuis en ben je gewend om in volle vaart dingen te plannen, te maken, te doen en zo mag je even helemaal niets. In tegenstelling tot mijn man, mocht ik wel even naar school om in mijn klas wat spullen te pakken.

DIGITAAL ‘RAPPORTGESPREK’

We zaten net in de afronding van het 2^e trimester en het werd op een gegeven moment duidelijk dat de rapporten gewoon doorgingen. De rapporten worden normaal gesproken middels een rapportgesprek aan de ouders meegegeven en ondertekend. Nu ging dit allemaal digitaal.

De ouders kregen via een leerlingvolgsysteem de update van het rapport en wij als leerkrachten moesten bij ieder kind apart een notitie intypen betreffende de resultaten van het rapport.

Vooral heel onwennig als je een notitie moest typen bij een onvoldoende rapport. Je hebt normaal gezien altijd persoonlijk contact over dit soort mededelingen.

ALLEEN HERHALINGSSTOF

In de week daarna kregen we te horen dat we de kinderen alleen herhalingsstof mochten aanbieden. Er werd besloten dat we de kinderen én ouders niet konden belasten met nieuwe leerstof. We wisten niet of alle kinderen toegang hadden tot de leerstof en of de kinderen zonder hulp zich de lesstof in het Nederlands eigen konden maken.

Veel kinderen hebben de instructie hard nodig en zijn gebaat bij extra /verlengde instructie. We kregen ook de opdracht om, weliswaar voor de wat langere termijn, met Google Classroom te gaan werken.

Lesgeven voor een klas van 26 kinderen is niet de lesstof letterlijk uit een boek aanbieden. Daar waar de ene leerling slecht geslapen heeft en de les niet kan volgen, kan de ander versneld door de instructie heen. En weer een ander heeft een instructie 3x nodig en uitgelegd op 3 verschillende manieren.

Je kunt dus als leerkracht niet zomaar een on-line les geven en alle kinderen in een keer bereiken. In een les in de klas kijk je naar elke kind en zijn/haar tempo, en past je les onderweg 10x aan. Omdat je ziet, omdat je ervaart… maar bij een online-les is dit veel moeilijker.

PERSOONLIJK ONLINE CONTACT VIA LEERLINGVOLGSYSTEEM

We werken via het al eerder genoemde leerlingvolgsysteem (LVS) en al het huiswerk wordt hierin  gezet. Voor mij was het even puzzelen, want ICT is niet mijn sterkste kant. Je wordt in zo’n proces naar digitaal lesgeven op de proef gesteld en met je minder goede kwaliteiten eigenschappen geconfronteerd.

Het waren dagen van veel scannen, overleggen met de parallel-collega, mailen en bijlages toevoegen. Het was fijn dat er voldoende materiaal beschikbaar was voor de kinderen en de ouders.

De dag voor de volledige lockdown werden we apart op school ingepland om met de schooltelefoon de ouders te bellen. Na deze dag kon dat niet meer, dus we vroegen en kregen de e-mailadressen van de ouders. Zo kon ik alle ouders van mijn leerlingen inlichten over de leerstof op het LVS.

MENGELMOES VAN PAPIAMENTS, ENGELS EN NEDERLANDS

Ze kregen in een mail de stappen uitgelegd hoe ze een account voor hun kind konden aanmaken. Inmiddels heeft ieder kind een eigen account, waardoor ik persoonlijk contact kan zoeken met de leerling én de ouder. De communicatie met de ouders verloopt via een bijzondere mengelmoes van Papiamento, (en ik ben nog lerende..) Engels en Nederlands. Iedereen doet zijn best om er het beste van te maken.

Maar soms vraag je je af, waar doe je het allemaal voor? Heeft dit wel zin? Bereik ik er genoeg kinderen mee? Hoe gaat het eigenlijk met de kinderen uit mijn klas? En met hun families? Je bent zo gewend om elke ochtend die gezichtjes te zien als je de klas binnen komt. Binnen 1 minuut weet je hoe een kind zich voelt, of dat het even niet zo lekker gaat.

Voor die kinderen is je klas een ‘safe place’. Nu kun je niet kijken/weten hoe het kind zich voelt. Of zien of hij/zij even behoefte heeft aan een knuffel of een praatje.

Online lesgeven geeft me een leeg gevoel, een gevoel dat ik niet kan doen waar ik dit beroep ooit voor heb gekozen. Lesmateriaal voorbereiden en klaar zetten is belangrijk en leren natuurlijk ook, maar je werkt met kinderen. Met mini-mensen, die leren door te doen, door te ervaren, te delen… en dat kan helaas nu even niet in schoolverband.

VIDEO BELLEN VIA GOOGLE MEET

Een week geleden kreeg ik een mailtje. Het bleek een berichtje van een meisje uit mijn klas te zijn. Ik werd er emotioneel van. Na drie hele weken was dit het 1^e bericht van een leerling uit mijn klas. Ik was zo blij! Zo leuk om van haar te horen. Zij was de eerste waarmee ik heb geprobeerd te videobellen via Google Meet.

Nu de kinderen inmiddels een eigen e-mailadres hebben, kan ik ze via de agenda uitnodigen voor een meeting/vergadering. Eerst voorzichtig met een leerling, toen met twee, drie en vier. Het is nu nog een beetje zoeken allemaal.

Als ze behoefte hebben om te videobellen, kunnen ze deelnemen. Ze hebben tot nu toe geen contact met mij gehad, maar ook niet of nauwelijks met hun klasgenootjes.

De leerling met wie ik het eerste contact had, is inmiddels mijn ‘partner-in-crime’ geworden. We bedenken samen hoe we zoveel mogelijk kinderen kunnen bereiken. Contacten via de moeder of de tante, of via tik-tok (een populair internet spelletje)…  dus per dag hopen we op meer en meer berichten of video gesprekjes. Zo leuk om de kinderen weer even te zien!

Die blije snoetjes op Google Meet, inmiddels in een groepschat… zó heerlijk om ze weer live te zien. Ik probeer nu elke dag een paar gesprekken te plannen. Ik krijg er goede zin van! Soms willen ze gewoon kletsen en een ander vraagt om een beetje hulp bij het huiswerk.

ALS DE SCHOLEN WEER OPEN GAAN…..

Wat gaan we doen na 11 mei, als de scholen misschien weer open gaan? Welke lesmateriaal gaan we aanbieden?  Wat gaan we beslissen over het overgaan of blijven zitten? Moet deze ‘verloren’ tijd worden ingehaald? Tot nu toe zijn er 6-7 weken effectieve lestijd verloren gegaan.

Hoe gaan we het fysiek organiseren? Misschien in kleine groepjes… kinderen die elkaar niet mogen begroeten of knuffelen.. of met de juf geen fysiek contact mogen hebben. Langzaam proberen we naar 11 mei toe te leven en het vorm te geven. Nieuwe aangepaste klassenregels, schoolregels, buiten spelen tijdens de pauze zijn zaken, waar we nu mee bezig zijn.

Veel lastige kwesties. Op bestuurlijk niveau zullen de nodige mensen zich hierover het hoofd moeten breken. Gelukkig ben ik leerkracht, want op dit moment zou ik niet weten wat de meest logische oplossing zou zijn, waar we als school voor zouden moeten kiezen.

We willen, moeten en gaan vooruit als school. Maar hoe het plaatje precies ingevuld gaat worden, weten we nog niet. De komende weken zal het bekend worden en zullen we er naar handelen. Voor je kinderen in de klas, daar doe je het voor.

Monique Lamers
leerkracht

april 2020