Midden op Aruba ligt de Hooiberg, bijna 170 meter hoog. Dit is niet de hoogste berg op Aruba want dat is de Jamanota, die 187 meter hoog is. De Hooiberg, die ook die vorm heeft, bestaat uit een zeer hard gesteente, hooibergiet genaamd, dat alleen op Aruba voorkomt.
Het is hartstikke leuk om de Hooiberg tijdens je verblijf op Aruba op te klimmen. Zo’n 600 treden brengen je boven. Daar heb je een prachtig en winderig 360-graden panorama van Aruba. Een mooie plek voor het maken van foto’s, omdat ‘on top’ de groene en wuivende cactussen de bergkam sieren. En als het helder is kun je de kustlijn van Venezuela zien liggen, zo’n 35 kilometer van Aruba verwijderd.
Vanuit het vliegtuig kun je bij vertrek uit Aruba een mooi plaatje schieten van de Hooiberg (met dank aan Piet Kuhlmann uit Nijmegen, die onlangs bij ons verbleef op Elements of Aruba, en ons deze foto toestuurde die hij bij zijn vertrek heeft gemaakt).
Het beklimmen van de Hooiberg is een flinke work-out. De trap gaat vrij stijl omhoog, dus onderweg en boven voel je je bovenbenen zeker en gaan je hart en longen flink te keer. Je kunt natuurlijk onderweg ook even stoppen om op adem te komen en te genieten van het fraaie uitzicht.
In de namiddag is de Hooiberg niet alleen een plek waar toeristen zich laten zien. Je komt daar veel lokale mensen tegen, die in felgekleurde joggingoutfits de berg op en af gaan. Sommigen ook met oortjes in en een smartphone in de hand. Met muziek die past bij hun work-out.
Het is een leuk gezicht om al die sportende mensen op en neer te zien lopen. Te zien hijgen en te puffen. Met zweet op rug en voorhoofd. Allemaal vanuit het idee om lekker te bewegen, om fit te worden of te blijven.
Geen overbodige bezigheid trouwens. Want Arubanen zijn in het algemeen best wel fors (gebouwd), dus is het mooi om te zien dat hier steeds meer mensen ervoor kiezen om zich ‘fit’ te joggen en daarvoor de Hooiberg gebruiken. Hoe gaaf is dat!
Tijdens een van mijn beklimmingen zag ik een jong meisje als een hinde de trap op- en aflopen. Soms zat ze even, en dan ging ze weer verder. Soms stappend, maar meestal in een loopdraf. Ik probeerde haar bij te houden… jammer maar helaas…..
Ik raakte aan de praat met haar. Ze heet Nairobi, is 10 jaar en woont in de buurt van de Hooiberg (ze kon mij het Cunucu-huisje waar ze woont van bovenaf aanwijzen). Ze zei dat ze bijna elke dag wel 7x de berg op en af gaat. 7x!!!!
Op mijn vraag ‘waarom doe je dat eigenlijk’? was haar directe antwoord “omdat ik van sporten houd’. Vooral van hardlopen zei ze later. Geïnteresseerd vroeg ik haar wat ze leuk vond om te lopen, de 100 meter, of 5 kilometer en misschien wel de 10 kilometer. “Nee”, zei ze gedecideerd, “de marathon, ik wil later marathons lopen”. Ik zie haar daar staan, met haar gouden hardloopschoenen die ze me vol trots liet zien en haar zelfverzekerde (nog heerlijk open kinder)blik, en denk “die gaat met haar gouden schoenen ooit de marathon lopen op de Olympische Spelen”.
Met dank aan de Hooiberg waar ze de liefde voor het hardlopen vond en de basis legde voor haar ijzersterke conditie, wilskracht en doorzettingsvermogen. Aruba wint goud! Dat zou wat zijn…..
Frank Verberne
mei 2018
